Madyanda
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Muso Madyan yerlariga yetib keldi. U biror kishini tanimas, biror kishi ham uni tanimas edi. Tunda Musoga kim boshpana beradi? U qaerda uxlaydi? Mana shu kabi savollar Musoning boshidan kechsa-da Allohning O‘zi madadkor ekaniga zarracha shubha qilmasdi. Muso bir quduqdan mol-hollarini sug‘orayotgan odamlar yonida to‘xtadi. U yerda odamlarning mollarini sug‘orib bo‘lishini kutib ikkita qiz o‘z qo‘ylariga qarab turardi. Rahmdil ota kabi bo‘lgan mehribon qalbli Muso ulardan so‘radi:
- Nega sizlar qo‘ylaringizni sug‘ormayapsizlar?
- Biz to odamlar sug‘orib bo‘lmagunicha qo‘ylarimizni sug‘orish imkoni yo‘q. Chunki ular kuchli, biz esa ojizmiz. Ular er kishilar. Bizlar zaifalarmiz, dedi ular. Muso ulardan go‘yoki: Nima uchun xonadoningizdan er kishilar sug‘orishmaydimi, deb so‘rashlarini bilgandek: «Otamiz keksa chol», deb undan avval aytishdi.
Musoning mehribonligi junbushga kelib, ularni suv bilan ta'minlagan edi, ular jo‘nab ketishdi. Xo‘sh, endi Muso tunda qaerda yotadi? Qaerda tunaydi? Bu begona shaharda u biror kishini, biror kishi uni tanimaydiku?
«So‘ngra (bir chetdagi daraxt) soyasiga borib (o‘tirib) dedi: «Parvardigorim! O‘zing men uchun nima yaxshilik (ya'ni rizq) tushirsang o‘shanga muhtojdirman».
Abul Hasan Ali Hasan an-Nadaviy
Tarjimon Anvar Ahmad
© islom.uz 2003-2024.
Барча ҳуқуқлар ҳимояланган. Сайтдан маълумот олинганда манба кўрсатилиши шарт.
Email: admin@islom.uz
Telegram: @portalislomuzadmin_bot
Ўзбекистон, Тошкент, 100185
Сўгалли ота кўчаси, 5-уй
