Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.

Жамол амаки қўли билан айбланаётган шахсни кўрсатиб: “Ҳоким жаноблари, мен ўтган йили сафарга кетаётиб қимматбаҳо олмос узугимни шу одамга омонат қилиб ташлаб кетганман. Энди уни қайтариб беришини сўраяпман, у эса қайтариб бермаяпти”,- деди.

Ҳоким панжара ортида ўтирган айбланаётган шахс Фаррухдан сўради:

“Нима учун унинг узугини қайтариб бермадингиз?”.

“У алдаяпти, у менга хеч қандай узук бергани йўқ,” деди Фаррух.

Ҳоким Жамолга юзланиб:

“Сиз узукни бераётганингизда гувоҳ бўлган бирор кимса борми ?”

“Йўқ, мен унга узукни каштан дарахтини тагида берган эдим,  у вақтда бизлар билан хеч ким йўқ эди”.

Ҳоким Жамолга каштан дарахтининг шохидан синдириб олиб келишни буюрди.

    Бир оз вақт ўтгандан сўнг ҳоким Фаррухга юзланиб шундай деди:

“У қаерга етди, энди қачон қайтиб келаркин? Деразани олдига бориб қараб турсак, қайтиб келаётган бўлса кўриниб қолармикин?”.

Фаррух жойидан қимирламасдан шундай деди:

“У камида уч соатдан кейин қайтиб келади. Чунки каштан дарахти бу ердан жудаям узоқ”.

Шунда ҳоким Фаррухга қараб ўшқирди:

“Сен нафақат ёлғончисан, балким яна ғирт аҳмоқсан! Агар сен узукни олмаган бўлганингда, у дарахтнинг қаерда эканлигини ҳам билмаган бўлар эдинг. Сен Пайғамбаримиз Муҳаммад (С.А.В)нинг ушбу ҳадисларини эшитмаганмисан? У Зот шундай деганлар:

Эй инсонлар!, ҳеч қачон ёлғон гапирманглар! Ёлғон ва иймон ҳеч қачон бирга бўлмайди. (Аҳмад)

Ҳоким Фаррухга бу жинояти учун оғир жазо белгилади.