
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Ривоят қилишларича, бир киши ўғлини тижорат сафарига юборди. Ўғил йўлда борар экан касал, кекса тулкининг ёнидан ўтиб қолди. Тулки ҳаракат қилишга ҳам қодир эмасди. Йигит тулкининг устида бироз фикрлаб қолди ва ичида «Бу заиф ҳайвон қандай ризқ топади? Менимча, очликдан ўлади» деди. Йигит шу ҳолда турганда катта арслон ўлжасини кўтариб келиб қолди ва тулкига яқин жойга ўтирди. Ўлжасидан қанча егиси келган бўлса, шунча еди-да, сўнг қайтиб кетди. Тулки ўзини мажбурлаб, ўлжанинг қолганига етиб борди ва ундан тўйгунча еди. Шунда йигит ичида деди «Албатта, Аллоҳ таоло барча махлуқотларга ризқ беради. Унда нега сафар машаққати ва йўлдаги қўрқинчларга бардош беришим керак?»
Шу тарзда йигит сафарини тўхтатиб, отасининг ҳузурига қайтди ва унга кўрган нарсасини сўзлаб берди. Лекин отаси ўғлига «Сен хато қилдинг, ўғлим. Мен сени, сендан қолганини тулки ейдиган арслон бўлишингни истайман. Арслонлардан қолганини пойлайдиган тулки бўлишингни истамайман» деди.
Ким одамлар бўйинларини унга чўзишларини истаса, бирор ишни пухта қилиши ёки муайян соҳада маҳоратли ёки бирор касбнинг билимдони бўлиб, ўша ишнинг чинакам устаси бўлиши керак. Ана шунда унга одамларнинг эҳтиёжи тушади, саййид ўрнида бўлади, қул ўрнида эмас. Унинг шаъни арслоннинг шаъни бўлади, бошқалардан қолган нарсага илҳақ бўладиган тулкининг шаъни эмас.
«Вазиятларни бошқариш санъати» китобидан
Нозимжон Ҳошимжон таржимаси
Ушбу мақола Ўзбекистон Республикаси Дин ишлари бўйича қўмитасининг 2025 йил 17 мартдаги 03-07/1750-сонли рухсати асосида тақдим қилинди.