Оловда биринчи ёнадиганлар
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Валид ибн Абу Валид ва Абу Усмон ал-Маданийдан Уқба ибн Муслим ривоят қилади:
“Бир сафар Мадинага борганимда халқнинг бир одам атрофида тўпланганини кўриб:
— Бу одам ким? — деб сўрадим.
— Абу Ҳурайра, — дейишди.
Шундан сўнг унинг ёнига бориб ўтирдим. Абу Ҳурайра йиғилганларга ваъз айтарди. Сўзларини тугатганидан сўнг, жамоат тарқалгач, унга:
— Аллоҳ розилиги учун, агар Жаноби Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламдан эшитиб, хотирангда яхши сақланган ҳадис бўлса, менга айтиб бер, — дедим.
Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳу:
— Майли, Расули акрам соллаллоҳу алайҳи васалламдан эшитган ва яхши эслайдиганим бир ҳадисни айтақолай, — деди-ю, ҳушидан кетиб, ерга йиқилди. Анчадан кейин ўзига келиб, яна:
— Жаноби Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламдан эшитган ва яхши эслайдиганим бир ҳадисни сенга айтиб берай, деди-ю, такрор беҳуш ҳолда йиқилди.
Тағин ўзига келгач:
— Ҳа, ҳа, сенга Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ўзлари билан мендан бўлак бирор кимса йўқлигида айтган ҳадисларини сўзлайин, — деди ва бу сафар янада қаттиқроқ беҳуш бўлиб, юзи билан ерга йиқилди.
Уни елкаларидан ушлаб, кўкрагим билан суядим. Ниҳоят ҳушёр тортганидан сўнг қуйидагиларни айтди:
— Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам, ўшанда марҳамат қилдиларки, Аллоҳ таоло қиёмат куни ҳаммани ҳисоб-китоб қилади. Тўпланганлар тиз чўккан кўйи, навбатини кутадилар. Энг аввал уч тоифа одам чақиралади: Қуръонни кўкрагида жамлаган киши, мол-дунёси кўп бўлган киши ва шаҳид бўлган киши.
Аллоҳ таоло Қуръонни ёд олган кишидан:
— Пайғамбарга нозил этилганларни сенга ўргатмадимми? — деб сўрайди.
— Менга билдирдинг, ё Раб.
— Сенга ўргатилган илмга мувофиқ ҳаракат қилдингми?
— Ҳа, ё Раббим! Мен кеча-кундуз Сенга ибодат қилардим.
Аллоҳ таоло:
— Ёлғон гапиряпсан, — дейди.
— Сен ёлғон гапиряпсан, — дейишади фаришталар ҳам.
Аллоҳ таоло:
— Бошқаларнинг: “Фалончи ўқиган одам, илмли”, деб мақташлари учун ўқиб-ўрганган эдинг.
Сени шундай дейишди ҳам, — дейди.
Ундан кейин мол-дунёси кўп бўлган киши ўртага олиб чиқилади. Аллоҳ таоло ундан:
— Мен сенга етарлича мол-дунё бермадимми, ҳатто ҳеч кимга муҳтож бўлмайдиган даражада сени бой қилиб қўймадимми? — деб сўрайди.
— Ҳа, ё Раббий, — дея жавоб беради у одам.
Аллоҳ таоло:
— Сенга берилган молни нима қилдинг, қандай сарфладинг? — деб сўрайди.
— Қариндошлик ҳақларига риоя этдим, садақа қилдим, муҳтожларга ёрдам бердим.
Аллоҳ таоло:
— Ёлғон гапиряпсан, — дейди.
Фаришталар ҳам:
— Ёлғон гапиряпсан, — дейишади.
Аллоҳ таоло:
— Сен “Одамлар мени сахий деб атасин” дея шундай қилардинг. Сени шундай аташди ҳам.
Шундан сўнг шаҳид бўлган киши олиб келинади. Жаноби Ҳақ ундан:
— Сен нима учун ўлдирилдинг? — деб сўрайди.
— Ё Раббий, Сенинг йўлингда қурбон бўлдим.
Аллоҳ таоло унга:
— Ёлғон айтяпсан, — дейди.
— Ёлғон сўзлаяпсан, — дейишади фаришталар ҳам.
Аллоҳ таоло унга дейди:
— Менинг амримни адо этиш учун эмас, одамларнинг: “Фалончи жасур экан” дейишлари учун курашдинг. Одамлар сени шундай дейишди-ку”.
Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳу, давом этиб айтдики: “Жаноби Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам, шундан кейин менинг тиззамга уриб:
— Эй Абу Ҳурайра, қиёмат куни Аллоҳнинг махлуқларидан жаҳаннам оловида биринчи ёнадиганлари ана шу уч одамдир, — дедилар”.
“Қалбимизнинг нури” китобидан
© islom.uz 2003-2024.
Барча ҳуқуқлар ҳимояланган. Сайтдан маълумот олинганда манба кўрсатилиши шарт.
Email: admin@islom.uz
Telegram: @portalislomuzadmin_bot
Ўзбекистон, Тошкент, 100185
Сўгалли ота кўчаси, 5-уй
